- yumruq
- is.1. Yumulmuş əl, əlin yumulmuş vəziyyəti. Başımı aşağı dikib durduğum halda, əlimdəki çörək qismətini yumruğumda saxlamağa başladım. A. D.. Uşaq da bu hay-küyün onunçun olduğunu duyur, balaca yumruğunu gözünə basıb ağlayırdı. M. C.. Mahmud . . yumruğu ilə kirpiyini sildi. Ə. Ə.. <Otaqda> ağzından yumruq irilikdə paslı qıfıl asılmış sandıq . . vardı. İ. Hüseynov. Yumruğunu düyünləmək – əlini yumruq halına salmaq.2. Bu vəziyyətdə olan əl ilə vurulan zərbə. Min acizü biçarələrin başın əzərdim; Sillə, yumruğnan. M. Ə. S.. Seyid yenə başladı təpəsinə yumruq endirməyə. Ə. H.. Bir də xanın yumruğunun zərbindən pəncərə çilik-çilik olub yerə səpildi. Ç.. Yumruğa çıxmaq – yumruq davasına çıxmaq, bir-birini yumruqlamaq. Odunu olmasa hər kimsənin qış fəsli; Ağlaşar tifl, çıxar yumruğa arvad ər ilən. Molla İsmayıl. . . . yumruğu altında olmaq – . . . itaətində olmaq, . . . zülmü altında olmaq, daim . . . zülmünü görmək. Yumruq yemək – döyülmək, yumruqla vurulmaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.